Hard nieuws in 08

Ben ik een tijdje in de wildernis tussen Diemen Zuid en Hilversum zoekgeraakt, verandert er weer vanalles in het landschap. Zo is Gavin McInnes vertrokken bij Vice (toch wel een schok toen ik er vorige week pas achter kwam. wat ook iets zegt over waar ik mijn kop heb gezeten. daar kom ik zo op btw).

Voor wie het niet wist: Gavin McInnes was, beetje kort door de bocht genomen, de ziel en de stem van het blad. Het was grotendeels zijn tone of voice dat het blad vorm gaf en hij was degene die onder meer verantwoordelijk was voor de Do's & Dont's, toch wel hun meest succesvolle vaste feature (nu weet je ook waarom die in geen tijden zijn ververst). Toen ik bij Vice aan de bak ging kreeg ik van de EU-editor (zeg maar de opperhoofdredacteur van alle Europese edities) op het hart gedrukt dat, mocht ik even niet weten welke toon ik zou moeten aanslaan bij een artikel of recensie, ik Gavin's stukken moest doorlezen ter inspiratie. Wat ik ook deed. En velen met mij vermoed ik.

Ik had al langer mijn bedenkingen over hoe lang het media-imperium van Vice op inhoudelijk vlak nog consistent kon blijven met alle expansie van de afgelopen paar jaar (VBS, tal van Europese edities in relatief korte tijd), samen met ook nog eens een flinke restyle en shift naar een meer journalistieke stijl. Dat laatste bleek uiteindelijk vooral in theorie een sterke zet en VBS trekt, ondanks dat het vaker dan niet fantastische kijkvoer oplevert, nauwelijks kijkers.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat McInnes zich steeds minder thuis ging voelen bij de nieuwe Vice, waar mediaconglomeraat Viacom (o.a. MTV) inmiddels ook via de zijdeur in de boardroom is aangeschoven. Misschien met directe gevolgen voor hem, maar dat blijft speculatief (zelfs hij wil er niet over praten). Als schrijver heeft hij zich in ieder geval nooit anders gepresenteerd dan iemand die graag bullshit callt op politiek correctheid en zich verder alleen bezighoudt met drugs, seks en wat mensen aan hebben (en hoe ze 't aanhebben, ook belangrijk...). Hem zag je niet zo snel wapenhandelaren opzoeken in de bergen van Afghanistan. Niet dat daar iets mis mee is, overigens. Hij was immers een meester in de kunst van het leuk afzeiken. Een geweldige nar en zowel inhoudelijk als uiterlijk het boegbeeld van Vice. Iemand die, of je het nou eens met hem bent of niet, jou aan het denken en aan het lachen (vaak ook nog eens tegelijkertijd) kon krijgen. Wat trouwens nog steeds kan hoor. Hij - en nog 1 of 2 kopstukken uit de hoogtijdagen van Vice, waaronder Jim Goad - is gewoon verkast naar Street Carnage, de nieuwe site die hij onlangs samen met Big Pinky heeft opgestart. Daar doet hij precies hetzelfde wat hij vroegah ook bij Vice deed: de lolbroek uithangen en mensen op onnavolgbare wijze afzeiken. De tijd zal uitwijzen of men echt staat te wachten op die oldskool Vice stilo, of dat dit niet meer is dan de laatste wanhopige zucht van een stel rijke, oude, borderline fout rechtse ex-punks. Ik zou me meer zorgen maken om Vice, een blad dat ondanks de nieuwe formule nog steeds drijft op de individuele stijlen van unieke deelnemers. Dat medium is, naast haar boegbeeld ook een belangrijk inhoudelijk component, en dus nog meer de weg kwijt.



Tommy Lee doet aan electro. En het is ook nog eens beter dan een, zeg maar, Don Diablo, Junkie XL of Gene Simmons. Ik zou zeggen: Fred Durst kan wellicht zijn huis weer uit! Poptrash, boeken die handel!

Ook kan ik nu stellig, officieel en zonder enig gebrek aan trots aan de wereld verkondigen dat ik en mijn vriendin ergens in de eerste week van augustus een heus mensenkind op deze aardkloot zullen loslaten. We (nou, zij vooral en hoe) zijn zwanger en zijn hard op zoek naar een huurwoning met 3 kamers want ik ga mijn koter niet nu al het grootste deel van zijn dag in een kantoorgebouw laten doorbrengen. Heb je tips, dan weet je mij te vinden. Idem voor als je mij wilt feliciteren.
Trouwens, de meeste cliché's hierover kloppen min of meer. Ik ga er kort over zijn: Ik heb nu een huuuuuge verantwoordelijkheidsgevoel (nooit gehad), een raar, aanhoudend sentiment van verwondering en blijdschap, mijn egoisme is subzero en ik relativeer stukken beter. Veel werklust en heel veel liefde. Meer dan genoeg om uit te delen.

Akron/Family - Don't be afraid, you're already dead

Deze is random. Kan er niet vaak genoeg naar kijken.