So good to know you

De aloude "wanneer-precies-verkoop-je-nou-je-ziel"-discussie laait keihard op nu Santogold verklaart haar tracks en cred aan grote bedrijven als Budweiser en Target maar al te graag te verkopen:

“Everybody wants you to sell a lot of records, but it’s not considered a failure if you don’t. The record labels know that most of the money nowadays is made in licensing. On MTV, their whole approach is to put your songs in their programming now—they’re even [looking into] some new technology, like TiVo, that will record the music played on a show and then give you the option to purchase it. So where before it might have been, ‘Oh, you’re gonna sell out?,’ now it’s how we make our money.”

Santogold heeft natuurlijk gelijk. Lang voor de platenindustrie in elkaar zakte was licensing al een uitkomst (<-artikel uit 2001...) voor een flink aantal indielabels en acts. Lang daarvoor al had je LEVI's ads met nummers van Muddy Waters en Sam Cooke. En vergeet niet wat licensing heeft gedaan voor Nick Drake. Sindsdien is muziek gratis geworden, draait MTV (althans in de VS) al jaren geen clips meer en is dus de noodzaak voor labels, bands en marketing-/ reclamebureaus om samen te werken alleen maar groter geworden. Good for them en meer toffe tunes op TV voor ons. Popmuziek is altijd een kwestie van goede zaken doen geweest, net als in de tijden van American Bandstand en daarvoor Tin Pan Alley. Dat je dan tegenbewegingen krijgt (die op hun beurt vrijwel meteen door het grote geld worden opgeslokt), daar kun je je klok ook op gelijkzetten en ongetwijfeld zal er iets als Anonymous opstaan om alle Farizeërs en kooplui uit de tempel te meppen (ik werk echt te lang voor de NCRV...). Maar ik kan me niet voorstellen dat Santi White, voorheen hitmaakster voor Ashlee Simpson en A&R-exec bij Epic (SONY/BMG), door de straten gesleurd zou worden (alhoewel...). Daarvoor is haar album gewoon te goed. Het is verdomme een van de beste van het jaar.